U kent ze wel, de loterijenveloppen met knallende boodschappen als ‘Gefeliciteerd, u heeft de hoofdprijs gewonnen!’ Je hoeft maar te bevestigen om een stevig bedrag of een fijne middenklasse auto te bemachtigen. Alleen de kleine lettertjes berichten over de verplichting tot langdurige afschrijvingsmachtiging en wat kleine voorbehouden die het winnen toch vooral tot een bescheten kans degraderen.
Het architectuurprijzenseizoen is momenteel vol op stoom; recent won mijn bureau de Amsterdam Architectuur Prijs en deze week nog waren we in de race voor het BNA Beste Gebouw van het Jaar. Op LinkedIn lopen mijn notificaties over met winnaars over de volle breedte van het vakgebied. Met de Provada in gang en de bouwvak nog op afstand volgt er de komende tijd ongetwijfeld nog een reeks prijzen voor gebouwen, ontwerpen, ontwikkelingen of opdrachtgeverschap.
Prijzen voor architectuur en de gebouwde omgeving zijn prima en genereren vaak veel verdiende aandacht voor projecten. Omdat de organisatie ervan nu eenmaal geld kost, betalen deelnemers meestal een geringe inschrijfsom. De deelname aan sommige architectuurprijzen vertoont echter veel overeenkomst met die aan de grote loterijen: de organisatoren voeren een agressieve marketing en je moet fors betalen terwijl de winkans uiterst klein is. De grotere commerciële prijzenfestijnen huren dan nog wel bijzondere locaties af en een jury met gerenommeerde namen in.
De afgelopen tijd werden we geconfronteerd met onderscheidingen die het wel heel bont maken. Vanuit Duitsland en de UK bereikten ons nominaties voor imposant klinkende maar volslagen onbekende designprijzen. De status ervan werd onderstreept met fraai gestileerd, op de doelgroep toegesneden drukwerk, dat ondanks de onmiskenbare kwaliteit deed denken aan loterijfolders. Nog een loterijelement: we hoefden onze nominaties alleen maar te ‘activeren’ middels overschrijving van een aanzienlijk bedrag. Daarvoor zouden we dan wel verzekerd zijn van resultaat: hoe hoger het bedrag, hoe hoger de prijs, van eervolle vermelding tot gold winner!
Ronald Schleurholts, directeur-architect cepezed, Delft
Cobouw, 29 mei 2017
Het architectuurprijzenseizoen is momenteel vol op stoom; recent won mijn bureau de Amsterdam Architectuur Prijs en deze week nog waren we in de race voor het BNA Beste Gebouw van het Jaar. Op LinkedIn lopen mijn notificaties over met winnaars over de volle breedte van het vakgebied. Met de Provada in gang en de bouwvak nog op afstand volgt er de komende tijd ongetwijfeld nog een reeks prijzen voor gebouwen, ontwerpen, ontwikkelingen of opdrachtgeverschap.
Prijzen voor architectuur en de gebouwde omgeving zijn prima en genereren vaak veel verdiende aandacht voor projecten. Omdat de organisatie ervan nu eenmaal geld kost, betalen deelnemers meestal een geringe inschrijfsom. De deelname aan sommige architectuurprijzen vertoont echter veel overeenkomst met die aan de grote loterijen: de organisatoren voeren een agressieve marketing en je moet fors betalen terwijl de winkans uiterst klein is. De grotere commerciële prijzenfestijnen huren dan nog wel bijzondere locaties af en een jury met gerenommeerde namen in.
De afgelopen tijd werden we geconfronteerd met onderscheidingen die het wel heel bont maken. Vanuit Duitsland en de UK bereikten ons nominaties voor imposant klinkende maar volslagen onbekende designprijzen. De status ervan werd onderstreept met fraai gestileerd, op de doelgroep toegesneden drukwerk, dat ondanks de onmiskenbare kwaliteit deed denken aan loterijfolders. Nog een loterijelement: we hoefden onze nominaties alleen maar te ‘activeren’ middels overschrijving van een aanzienlijk bedrag. Daarvoor zouden we dan wel verzekerd zijn van resultaat: hoe hoger het bedrag, hoe hoger de prijs, van eervolle vermelding tot gold winner!
Ronald Schleurholts, directeur-architect cepezed, Delft
Cobouw, 29 mei 2017
