Van een echte man-cave met volle boekenkasten en een schedel op het bureau tot campingtafels op zolderkamers, bureaus in dakkapellen, laptops op keukentafels en computers in strijkhokken of walk-in closets: na twee weken video-vergaderen heb ik een hoop thuiswerkplekken gezien en ben ik er wel van overtuigd dat je dus echt overal kunt werken.
Het is opvallend hoe flexibel architectenteams kunnen zijn; vrijwel naadloos ging de overgang van met zijn allen op kantoor naar individueel thuiswerken. Sommigen vinden het werken thuis ook juist lekker efficiënt, want ieder projectteam wordt immers automatisch meer agile. Met een daily stand-up voor afspraken over de taken en deliverables van die dag, waaraan men vervolgens relatief ongestoord kan werken. Een veelheid aan overleggen en bouw- of locatiebezoeken valt immers weg. Stellen die moeten jongleren tussen beide banen en thuislesgeven hebben duidelijk meer last van inefficiëntie, maar aan verantwoordelijkheidsgevoel geen gebrek: we moeten onze medewerkers bijna afremmen om niet tot laat in de avond te werken.
Bij lopende projecten met heldere deadlines en afspraken gaat thuiswerken het makkelijkst. Bij het opstarten en op gang houden van fundamentele ontwerpprocessen is werken op afstand het lastigst. Daarbij mis je het echt om samen over een schetsrol gebogen te zitten. Doorgaans discussiëren wij net zoveel met woorden als met de schetspen. De één tekent het één, de ander het ander op een kalkpapiertje eroverheen en zo breng je elkaar razendsnel op steeds nieuwe sporen en ideeën.
Natuurlijk gaat dat digitaal ook; je stuurt elkaar gewoon je schetsen en doet als het ware aan estafetteschetsen. Maar dat is een wezenlijk ander, trager proces, met vrijwel zeker ook andere uitkomsten. Schetsen en ontwerpen zijn gebaat bij een directe flow, net als een goed gesprek met je collega’s op de vrijdagmiddagborrel. Want het is best leuk, zo virtueel een biertje delen op je scherm, maar er gaat toch niets boven het glas te heffen in het echte gezelschap van je vrienden en collega’s.
Ronald Schleurholts, architect partner cepezed
Cobouw, 2 april 2020
Het is opvallend hoe flexibel architectenteams kunnen zijn; vrijwel naadloos ging de overgang van met zijn allen op kantoor naar individueel thuiswerken. Sommigen vinden het werken thuis ook juist lekker efficiënt, want ieder projectteam wordt immers automatisch meer agile. Met een daily stand-up voor afspraken over de taken en deliverables van die dag, waaraan men vervolgens relatief ongestoord kan werken. Een veelheid aan overleggen en bouw- of locatiebezoeken valt immers weg. Stellen die moeten jongleren tussen beide banen en thuislesgeven hebben duidelijk meer last van inefficiëntie, maar aan verantwoordelijkheidsgevoel geen gebrek: we moeten onze medewerkers bijna afremmen om niet tot laat in de avond te werken.
Bij lopende projecten met heldere deadlines en afspraken gaat thuiswerken het makkelijkst. Bij het opstarten en op gang houden van fundamentele ontwerpprocessen is werken op afstand het lastigst. Daarbij mis je het echt om samen over een schetsrol gebogen te zitten. Doorgaans discussiëren wij net zoveel met woorden als met de schetspen. De één tekent het één, de ander het ander op een kalkpapiertje eroverheen en zo breng je elkaar razendsnel op steeds nieuwe sporen en ideeën.
Natuurlijk gaat dat digitaal ook; je stuurt elkaar gewoon je schetsen en doet als het ware aan estafetteschetsen. Maar dat is een wezenlijk ander, trager proces, met vrijwel zeker ook andere uitkomsten. Schetsen en ontwerpen zijn gebaat bij een directe flow, net als een goed gesprek met je collega’s op de vrijdagmiddagborrel. Want het is best leuk, zo virtueel een biertje delen op je scherm, maar er gaat toch niets boven het glas te heffen in het echte gezelschap van je vrienden en collega’s.
Ronald Schleurholts, architect partner cepezed
Cobouw, 2 april 2020
