In de catchy gangsterfilm Pulp Fiction uit 1994 staan de karakters Vincent Vega (John Travolta) en Jules Winnfield (Samuel L. Jackson) op zeker moment voor een acuut en dramatisch probleem. Door een hobbel in de weg schiet Vega per ongeluk hun gijzelaar door het hoofd, waardoor hun auto op klaarlichte dag plots besproeid is met brein, bloed en schedelbeen. Enter The Wolf, een memorabele bijrol van Harvey Keitel. The Wolf is de ultieme problem-solver-to-call, die de penibele situatie met straffe hand efficiënt en doelmatig gladstrijkt.
Huurlingen die specialistische klusjes opknappen blijken ook in de Nederlandse bouw te bestaan. Ik heb het dan niet over dagloners uit het voormalige Oostblok, maar over een zzp’er die ik nu bij verschillende projecten voor verschillende aannemers heb zien opduiken om bij opdrachtgevers de duimschroeven aan te draaien.
De huurling arrangeert claims van vertraging, meerwerk en wijzigingen nog voordat er maar een paal de grond in is gegaan. En speelt daarmee natuurlijk handig in op tijdsdruk en de natuurlijke neiging van opdrachtgevers juridische procedures te mijden.
De precieze motieven voor deze modus operandi zijn onduidelijk. Is het een vertragingstactiek omdat de bouworganisatie nog niet is opgetuigd terwijl er wel verplichtingen liggen? Heeft de aannemer te laag ingeschreven en moet daarop vanaf moment één gecorrigeerd worden?
Natuurlijk heeft ook de bouwer recht op een gezond project; wijzigingen, vertragingen door derden en onvoorziene omstandigheden zijn verrekenbare aspecten waarover in redelijkheid afspraken gemaakt moeten worden. Eventuele discussies daarover mogen alleen niet een proactieve, schadebeperkende aanpak belemmeren.
En daar ligt direct het verschil tussen de twee typen fixers: waar The Wolf een echte puinruimer is die obstakels gezwind elimineert, werpt zijn Nederlandse bouwvariant juist problemen op om die vervolgens in te zetten als pressiemiddel.
Ronald Schleurholts, directeur-architect cepezed, DelftCobouw, 2 november 2017
the wolf
